Δικηγόροι ζητούν οι κανόνες που διέπουν την παρένθετη μητρότητα να γίνουν πιο αυστηροί, από τη στιγμή που μια γυναίκα, που απέκτησε παιδί με ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων ανδρών και που εν συνεχεία αρνήθηκε να τους το παραδώσει, διατάχθηκε δικαστικά να το πράξει. Σύμφωνα με την παρένθετη, είχε συνηφθεί μεταξύ αυτής και του ενός άνδρα μια συμφωνία εξωσωματικής γονιμοποίησης, που την καθιστούσε «κύριο γονέα και πάροχο φροντίδας» στο παιδί. Αυτό αμφισβητήθηκε από τον βιολογικό πατέρα του παιδιού, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι αυτός και ο σύντροφός του θα ήταν οι γονείς του κοριτσιού, με τη γυναίκα «να συνεχίζει να παίζει κάποιον ρόλο».

Το Εφετείο εξέδωσε απόφαση υπέρ των δύο ανδρών, αφού διαπίστωσε ότι η γυναίκα είχε συμφωνήσει στο να λειτουργήσει ως παρένθετη πριν τη σύλληψη και αφού έκρινε ότι συμφέρον του κοριτσιού ήταν να μεγαλώσει με τον πατέρα της και τον σύντροφό του. «[Το κορίτσι] δεν συνελήφθη από δυο ανθρώπους σε σεξουαλική σχέση», δήλωσε το Δικαστήριο. «Η εγκυμοσύνη έλαβε χώρα με το σκοπό ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να δημιουργήσει οικογένεια με τη βοήθεια μιας φίλης-αυτό ήταν προφανές και ξεκάθαρο σε όλα τα μέρη την ώρα που η συμφωνία τέθηκε σε ισχύ και η σύλληψη έλαβε χώρα».

Σύμφωνα με τον νόμο στο Ηνωμένο Βασίλειο, η γυναίκα που γεννά είναι η νόμιμη μητέρα και ο σύζυγός της, αν είναι παντρεμένη, καθίσταται ο νόμιμος πατέρας, ακόμα και αν έχουν χρησιμοποιηθεί σπέρμα δότη και ωάρια δότριας. Για να καταστούν νόμιμοι γονείς ενός παιδιού που γεννήθηκε από παρένθετη μητέρα, πρέπει να υποβάλουν αίτηση στο Δικαστήριο εντός έξι μηνών από τη γέννηση, ούτως ώστε να τους χορηγηθεί το parental order. Για να γίνει αυτό, πρέπει να πληρούν μία σειρά προϋποθέσεων, με σημαντικότερη εξ αυτών τη συναίνεση της γυναίκας που γέννησε το παιδί. Ακόμα και τότε, το Δικαστήριο έχει τη διακριτική ευχέρεια να χορηγήσει ή όχι το order, με βάση το αν αυτό είναι προς το συμφέρον του παιδιού. Κάθε συμφωνία παρένθετης μητρότητας που έχει γίνει μεταξύ των μερών πριν δεν μπορεί να εκτελεστεί νομικά, ωστόσο μπορεί να ληφθεί υπ’ όψιν από το Δικαστήριο.

Η υπόθεση έχει αποτελέσει έναυσμα για τη συζήτηση γύρω από την παρένθετη μητρότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η έλλειψη ρητής ρύθμισης σημαίνει ότι ανεπίσημες συμφωνίες μεταξύ των μερών μπορούν εύκολα να καταρρεύσουν, αφήνοντας στα Δικαστήρια την επίλυση σύνθετων και ιδιαίτερα υψηλής συναισθηματικής έντασης υποθέσεων. Σύμφωνα με την Cara Nuttall, ειδικό στο Οικογενειακό Δίκαιο, η παρούσα νομική κατάσταση είναι «λίγο άνω κάτω», και προσθέτει ότι η έλλειψη διαφάνειας σημαίνει ότι συχνά ο κόσμος συνάπτει συμφωνίες παρένθετης μητρότητας χωρίς να γνωρίζει τις νόμιμες συνέπειες.

Ο Peter Morris, ειδικός στο Οικογενειακό Δίκαιο, λέει: «Αρκετές χώρες, των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένων, έχουν μια ορθή διαδικασία την οποία πρέπει να ακολουθήσουν τα εμπλεκόμενα στην παρένθετη μητρότητα μέρη. Τέτοια συστήματα φροντίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι να κάνουν μια ξεκάθαρη συμφωνία όσον αφορά το μέλλον του παιδιού. Η διαδικασία ρυθμίζεται νομικά και αυτό παρέχει μεγαλύτερη σιγουριά στην παρένθετη, στους κοινωνικούς γονείς και εν τέλει στο παιδί. Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχει ωστόσο υιοθετήσει μια τέτοια προσέγγιση, κάτι που σημαίνει ότι, αν και η πλειονότητα των συμφωνιών παρένθετης μητρότητας καταλήγει φιλικά, αν μια παρένθετη μητέρα άλλαζε γνώμη, η μοναδική δυνατότητα για το άλλο μέρος θα ήταν η προσφυγή στα δικαστήρια. Το ουσιαστικό ζήτημα που ανακύπτει στην περίπτωση αυτή είναι ότι το Ηνωμένο Βασίλειο στερείται ενός ξεκάθαρου και κατανοητού νομικού πλαισίου που να διέπει τον θεσμό της παρένθετης μητρότητας». 

Πηγή: http://www.theguardian.com