Ορισμένοι ερευνητές έχουν εντοπίσει μια βιολογική διαδικασία η οποία πιθανόν να είναι υπεύθυνη για την αποτυχία εμφύτευσης του εμβρύου στα τοιχώματα της μήτρας μετά από IVF, αυξάνοντας τις προοπτικές για μελλοντική θεραπεία.

Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι τα επίπεδα microRNA είναι διαφορετικά στο ενδομήτριο των γυναικών που επαναλαμβανόμενη αποτυχία εμφύτευσης. Όμως το πώς αυτά τα μόρια θα μπορούσαν να επηρεάσουν την προσκόλληση του εμβρύου ήταν προηγουμένως άγνωστο.

Ερευνητές από το University of Manchester's Institute of Human Development διαπίστωσαν ότι μπορούν να επηρεάσουν την παραπάνω διαδικασία μέσω του ελέγχου ενός άλλου μορίου που μοιάζει με ινσουλίνη, τον αυξητικό παράγοντα 1 (IGFR1),  που δεν ήταν προηγουμένως γνωστό ότι έχει κάποιο ρόλο στη διαδικασία της εμφύτευσης.

Οι ερευνητές ανέπτυξαν ανθρώπινα κύτταρα του ενδομητρίου στο εργαστήριο και δοκίμασαν το πόσο καλά έμβρυα ποντικού θα μπορούσε να αποδίδουν σε αυτό το μοντέλο του τοιχώματος της μήτρας. Βρήκαν ότι το miRNA-145 μπορεί να ρυθμίζει τα επίπεδα του IGFR1 στη μήτρα και ότι αυξάνοντας επίπεδα του miRNA-145 και μειώνοντας τα επίπεδα IGFR1 μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλότερα ποσοστά επιτυχούς εμφύτευσης.

«Η μελέτη μας δείχνει ότι η παρουσία του IGFR1 είναι απαραίτητη ώστε το έμβρυο να κολλήσει στη μήτρα», δήλωσε ο επικεφαλής καθηγητής John Aplin.

Το 2010 περίπου το 32 % των κύκλων εξωσωματικής γονιμοποίησης οδηγούσε σε γέννα για τις γυναίκες κάτω των 35 ετών που χρησιμοποιούν τα δικά τους ωάρια, και μια σημαντική αιτία των αποτυχημένων κύκλων ήταν η αποτυχία εμφύτευσης. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι οι θεραπείες που καταστέλλουν τα επίπεδα miRNA-145 θα μπορούσαν να αυξήσουν την πιθανότητα των εμβρύων να συνδέονται με το τοίχωμα της μήτρας και να οδηγήσουν σε επιτυχή εγκυμοσύνη.

Θα χρειαστεί επιπρόσθετη έρευνα για να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα αυτά. Ωστόσο, οι συγγραφείς της μελέτης είναι αισιόδοξοι ότι αυτή η έρευνα θα μπορούσε να μεταφραστεί σε θεραπεία για τις γυναίκες που παρουσίασαν επανειλημμένες αποτυχίες εμφύτευσης.

Ο καθηγητής Alpin είπε: «Αυτή είναι μια από τις δυσκολότερα αντιμετωπίσιμες ομάδες γυναικών στην επιστήμη της γονιμότητας και τα ποσοστά εξακολουθούν να είναι πολύ χαμηλά σε όλους τους τομείς. Η επανάληψη κύκλων εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι στρεσσογόνος και ακριβή ταυτόχρονα ».

«Μεγαλύτερη κατανόηση των μηχανισμών που ελέγχουν την επιτυχία ή η αποτυχία της εμφύτευσης μπορεί να οδηγήσει άμεσα σε θεραπείες που θα καθιστούν  την εξωσωματική γονιμοποίηση πιο αποτελεσματική ούτως ώστε ότι τα υπογόνιμα ζευγάρια μπορούν να αποκτήσουν τη δική τους οικογένεια».

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Cell Science.

Πηγή: Dr Katie Howe, Appeared in BioNews 789